Perukowiec podolski (Cotinus coggygria Scop.) – krzew lub małe drzewo (2-7 m) z rozgałęzioną koroną w kształcie czapeczki z rodziny sumach. Kora perukowca jest ciemnobrązowa i gładka, drewno żółte. Młode pędy mają czerwonawe, gładkie skórki. Liście są całobrzegowe, jajowate.
W sierpniu liście najpierw tracą zauważalny odcień czerwieni a następnie stają się jaskrawoczerwone. Ze względu na tę właściwość, a także piękne kwiaty drzewo jest szeroko uprawiane dla celów dekoracyjnych. Kwiaty są małe, jasnożółte lub jasnozielone zebrane w wiechę o długości 15-30 cm a po rozkwitnięciu szypułki zostają pokryte długimi czerwonymi włoskami, które nadają roślinie puszysty bardzo piękny wygląd. Cukier kwitnie w czerwcu i lipcu. Owoce – małe (do 5 mm) nasiona dojrzewają do sierpnia.
Krzew jest szeroko rozpowszechnione na całym kontynencie euroazjatyckim w strefie klimatu umiarkowanego i tropikalnego. Rośnie na zboczach, skrajach lasu, polanach, w miastach i miasteczkach jako krzew ozdobny.
Skład chemiczny
Liście zawierają garbniki, olejki eteryczne, glikozydy, kwas galusowy, myricitrin (Myricitrin jest związkiem roślinnym, 3-O-a-L-ramnopiranozydem z myricetinu) i barwniki fizetinowe, kwas askorbinowy.
Działanie i zastosowanie
W praktyce medycznej jest środkiem przeciwzapalnym a także surowcem do produkcji garbników (ściągających). Jest również stosowany w leczeniu zatruć, zapalenia jamy ustnej, oparzeń, ran, odleżyn, wydalania soli metali ciężkich. Preparaty otrzymane od skumpii leczą czerwonkę, chorobę zapalną jelit, dyskinezę żółciową (jako powodującą przeciwskurczowe ciśnienie na drogach żółciowych).
W medycynie ludowej wywar z liści stosuje się do płukania ust z nieżytem i wrzodziejącym zapaleniem dziąseł, zapaleniem ozębnej jako środkiem przeciwzapalnym i hemostatycznym.
W ukraińskiej medycynie ludowej, wyleczone rany, ropne, krwawiące rany, odleżyny, owrzodzenia traktowano wywarem. Ze względu na działanie ściągające, uszkodzone zakończenia nerwowe giną, a pacjent staje się mniej wrażliwy na ból. Komórki stają się bardziej gęste, wilgoć jest zmniejszana, a powierzchnia rany staje się zaskorupiała, co dobrze chroni przed infekcją i zmniejsza stan zapalny.
W Bułgarii roślina ta była stosowana w leczeniu hemoroidów i biegunki jako środek ściągający i antyseptyczny w postaci maści na bazie smalcu wieprzowego lub masła i soku ze świeżych liści.
- Drzewko zasadzone przed oknem prywatnego domu chroni przed szkodliwymi owadami (komarami, muchami), ponieważ ma specyficzny zapach, który odstrasza szkodniki.
Liście krzewu zawierają substancje ściągające – garbniki, które są stosowane w medycynie naukowej i tradycyjnej do leczenia zapalenia jamy ustnej, jelit, w leczeniu ran, oparzeń, odleżyn, jako środek przeciwbakteryjny.
opracowanie: jeremiasz o.
Żródło: zagraniczne domeny publiczne
